یادته؟

کوچه وعطر بهاریش یادته؟

آن درخت و یادگاریش یادته؟

آفتابو شیشه های رنگ رنگ

خونه پر رنگین کمونای قشنگ

کفترای گوشه بون یادته؟

باغچه پر یاس و ریحون یادته؟

یک فواره حوض وماهی اطلسی

یک حیاطی شد پناه بی کسی

شمعدانیها رودیوار یادته؟

خنده های شاد دیدار یادته؟

رقص برگای درخت بید بود

کودکانه قلب مارا می ربود

سیره وآن لانه سازیش یادته؟

توی لانه بوسه بازیش یادته؟

پنجره بود دختری در انتظار

بیدمجنون چون دل او بی قرار

دستها رو زیر چونش یادته؟

پیچک دیوار خونش یادته؟

یادته اما دل سنگت همه...

دور می خواند تورا زین زمزمه...

انتظارشعرهایم...

انتظار شعرهایم می کشی

نقش تازه از صدایم می کشی

می نویسی من زخود گویم ترا

می نویسی ازچه ننویسی چرا؟

می نویسی کی نویسی نامه را؟

ازچه گم کردی تو شعر وچامه را؟

می نویسم برنسیم شب

من به چشمه گویم از غوغای تب

من به شبنم نقش بستم نغمه را

هدیه کردم با گلی بهر شما

تو ولی بوئیدی گل در هر دمی

غافلی از غصه های شبنمی

سایه شب را بدان شعر من است

چشمه ها را تو بخوان شعر من است

من میان راز شب گم گشته ام

در میان تاب وشب گم گشته ام

یاد من گر میکنی شب راببین

شدستاره شعرمن آن را بچین

تو مخواه از من نویسم نامه را

گفته ام بدرود هر هنگامه را

نام تو مانده فقط در یاد من

نام تو شد در دلم فریاد من

تردید

با توام من گر تو با من نیستی

اینقدر دانم که دشمن نیستی

چشم تو با من غریبی میکند

گرچه مشق دلفریبی میکند

تو بگو اما نه از تردید و شک

دیر باور تو بیا یک به یک

رمز و راز خویش را گویم به تو

هم کم و هم بیش را گویم به تو

این دل وامانده را تو گاه گاه

میکشانی می بری با یک نگاه

می کشانی می بری تا غصه ات

بغض می گیرد مرا با قصه ات

تا که تو بغض گلو را بشکنی

سنگ واره این سبو را بشکنی

دفتری بی هر نوشته سینه ام

آه بکش آهی در این آئینه ام

گرتوچون من نیستی پس چیستی؟

تو چه هستی با که هستی؟کیستی...

با توام من گر تو با من نیستی.........

به همین سادگی رفتی

بی خداحافظ عزیزم

سهم تو شد روز تازه

سهم من اشک که بریزم

به همین سادگی کم شد

عمر گل بوته تو دستم

گله از تو نیست میدونم

خودم اینو از تو خاستم

بجون ستاره هامون

تو عزیزتر از چشامی

هرجا هستی خوب و خوش باش

تا ابد بغض صدامی

تورو محض لحظه هامون

نشه باورت یه وقتی

که دوست ندارم اینو

بخدا گفتم به سختی

من اگه دوست نداشتم

پای غم هات نمی موندم

واست این همه ترانه

از ته دل نمی خوندم

اگه گفتم برو خوبم

واس این بود که می دیدم

داری آب میشی می میری

اینو از غمت شنیدم

دارم از دوریت می میرم

تا کنار من نسوزی

از دلم نمی ری عمرم

نفسامی که هنوزی

تورو محض اون نگامون

که نفس نفس جداشد

از همون لحظه که رفتی

روحم از تنم جداشد

تو که تنها نمی مونی

من تنها رو دعاکن

خاطراتمو نگه دار

اما دستامو رهاکن

دست تو اول عشقه

بسپارش به آخرین مرد

مردی که پشت یه دیوار

واسه چشمات گریه می کرد